این عملکردِ خسرو حیدری (در دیدار رفت برابرِ الشباب در مرحله یک هشتم
لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۱۳) نه فقط یکی از بهترین «بازی های یک بازیکن در یک
مسابقه» در طولِ چند فصل اخیرِ فوتبالِ ایران، که به عنوان مصداقی از شاهکار تا سال ها در ذهن ها خواهد ماند (و در صورت قهرمانی استقلال در آسیا، یکی از پایه های اصلی اش خواهد بود).
واژه «شاهکار» بسیار عظیم و حتی به کار بردنِ آن، خطرناک است. چون اساسا
استفاده بی رویه از کلماتی که ذاتشان به «تک» و «منحصر به فرد» بودنشان
است، آنها را لوث می کند، اما خسرو حیدری سرشار از معجزه بود و در کنارِ
بازی هایِ «خداداد عزیزی مقابل استرالیا در مقدماتی جام جهانی ۹۸»، «وحید
طالبلو در دربی برگشت لیگ ششم» و «ایمون زائد در دربی برگشت لیگ یازدهم»،
این بازیِ او، به عنوان مصداقی از شاهکار، در ذهن ها باقی خواهد ماند.
واژه شاهکار را درباره بازیکنی به کار می بریم که باید مسابقه را به نام
او نوشت. اینکه حیدری چطور بازیِ امروز را دگرگون کرد (و شکست ۰-۱ نیمه
اول را به پیروزی ۴-۲ تبدیل کرد) را در بررسی پله به پله ی گل ها شرح می
دهیم (و اینها جدای از دوندگی های بی حد و حصر و نفوذهای پر تعدادش در طولِ
مسابقه، بود که بارها توسط بازیکنان حریف نقش بر زمین شد):.....